Van de week kwamen twee bezorgde ouders bij mij. Hun schoondochter had te kennen gegeven het uit te willen maken met hun zoon en dat terwijl zij er op de foto's van de afgelopen zomervakantie nog zo vrolijk uitzagen met hun twee peuters. Dit was nog maar kortgeleden, onbegrijpelijk. Hun zoon was er kapot van.

Erg triest nieuws, ook voor de ouders. Het scheidingsfenomeen doet zich vaak voor kort na de zomervakantie. Meestal speelt het echtscheidingsspook dan al veel langer bij één van de partners zonder dat de ander dit echt door heeft. Of de ander denkt dat het allemaal wel meevalt met hun relatie. Als een kind in scheiding ligt, is het niet vreemd dat de ouders mee scheiden. Dit met alle verdriet en zorgen van dien. Je wilt als ouders het beste voor je kind en ook voor je kleinkinderen. Vaak geef ik in overweging dat instandhouding van een goede, vriendschappelijke verstandhouding met de schoondochter ook belangrijk is, zowel voor de zoon als voor de kleinkinderen. Een goede verstandhouding kan ook voor de ouders belangrijk zijn, bijvoorbeeld om de kleinkinderen nog te kunnen blijven zien. De bespreking met deze ouders was oorspronkelijk bedoeld om over hun levenstestament te spreken, maar ging al snel over op het onderwerp van hun kortgeleden getekende testamenten. Waren die nu nog wel goed, want de schoondochter moest echt niets van hun erven. Deze koude kant moest beslist uitgesloten worden. Zij wisten dat wij het hier over hebben gehad, maar wilden weten of het er nu wel goed genoeg in stond.

Getrouwd vóór 2018
Hun zoon bleek in 2017 te zijn getrouwd zonder vooraf huwelijksvoorwaarden te hebben gemaakt. Hij was dus getrouwd in algehele gemeenschap van goederen. Mocht een ouder overlijden voordat de echtscheiding een feit was, dan zou in hun geval de erfenis niet voor de helft toevallen aan de ex-schoondochter. Zij was door hun testament als koude kant al uitgesloten. Kortom: goed geregeld. Bij huwelijken of geregistreerd partnerschappen van na 2018 geldt dat de koude kant sowieso op grond van de nieuwe wet automatisch niet meedoet in de erfenis van de schoonouders.

Samenwoners en de koude kant
Samenwoners kunnen in hun samenlevingscontract trouwens ook opnemen dat wat zij beiden aan vermogen hebben dit bij het einde van hun samenleving onderling wordt verrekend alsof zij in algehele gemeenschap van goederen waren gehuwd. Dit onder de noemer van: alles is toch van ons samen. De erfenis zou dan ook verrekend moeten worden, een en ander afhankelijk van hoe dit in het samenlevingscontract is geregeld. Soms kom ik contracten tegen waarin dit te summier is geregeld. Ouders kunnen dan maar beter in hun testament zetten dat hun erfenis ook niet in aanmerking mag worden genomen bij de toepassing van een verrekenbeding tussen hun kind en diens partner. Met name bij oude testamenten staat dit er vaak niet goed in.

Wat nog verder te regelen?
Bij deze ouders heb ik het verder nog gehad over het opnemen van een zogenaamde tweetrapsmaking (waarvan ik niet zo'n grote fan ben) en het instellen van een bewind over wat hun kleinkinderen eventueel van hen zouden erven als hun zoon onverhoopt vóór hen zou komen te overlijden. Ook het kleinkindlegaat kwam nog even ter sprake. Over deze onderwerpen heb ik eerder geschreven. Ik verwijs daarvoor naar mijn website.